Tunika to jeden z najstarszych typów odzieży, bowiem jej historia zaczyna się już w starożytności. Teren, z którym najczęściej są kojarzone, to basen Morza Śródziemnego. Spotykane były przede wszystkim w starożytnej Grecji, której rozszerzające się wpływy wprowadziły modę na tuniki także w Rzymie. Patrząc na zachowane do dziś posągi rzymskich senatorów i innych dygnitarzy, można dostrzec ich tuniki sięgające długością przed kolano. Warto jednak pamiętać, że same tuniki mogły być noszone jedynie przez dzieci, dorośli mężczyźni zakładali na nie jeszcze wierzchnie nakrycia, takie jak togi, z wyjątkiem wojskowych, których widok w tunice w miejscu publicznym był akceptowany.
Co ciekawe, kobiecy ubiór też był wówczas nazywany tuniką, lecz przez swoją długość do kostek bardziej przypominał dzisiejsze suknie. Mężczyźni nie nosili długich tunik, które były uważane za wyłącznie kobiece. Dodatkowo, w przeciwieństwie do męskich, kobiece tuniki miały najczęściej długie rękawy. Tunika była typowym odzieniem zarówno męskim, jak i kobiecym w większości krajów europejskich, także wśród ludów Słowian, zamieszkujących tereny Polski, aż do XIV wieku, kiedy przyszła moda na bardziej dopasowane ubrania.
Definicja tuniki zmieniła się w XX wieku i od tamtej pory określa się tym terminem wszystkie bluzki, które sięgają swoją długością poniżej bioder. Kolejną zmianą było wykonanie: kiedyś tuniki były najczęściej szyte z lnu, dzisiaj można je spotkać wykonane z wielu materiałów, najczęściej jest to wiskoza lub poliester. Tuniki damskie z długimi rękawami można spotkać w większości współczesnych sklepów odzieżowych, szczególnie w okresie od wiosny do wczesnej jesieni. Dzieje się tak dlatego, że tuniki kojarzą się najbardziej z lekkością lub zwiewnością i o ile jest w tym dużo prawdy, ten typ odzieży jest dostępny w tak wielu fasonach, stylach i sposobach wykonania, że każda kobieta z łatwością znajdzie taką, która idealnie pasuje do jej stylu czy pory roku.