Mianem spinek do mankietów określa się męską biżuterię umieszczaną w dziurkach na guziki, której celem jest złączenie ze sobą mankietów.
Pierwsze na świecie spinki do mankietów pojawiły się na początku XVI wieku. Miały one wówczas postać ozdobnych tasiemek, którymi związywało się ze sobą rozcięcia znajdujące się w falbanach wieńczących rękawy koszul. Nieco później pojawiły się krótkie, barwne, plecione, wykonane z jedwabiu sznurki, których końce wiązało się w supełki.
W XVIII wieku spinki zaczęły nieco przypominać te noszone przez współczesnych mężczyzn. Miały one wówczas za zadanie podkreślić zamożność właściciela. Najczęściej spotkać można się było wówczas z metalowymi spinkami zdobionymi drogocennymi kamieniami. Tego typu ozdoby ogromną popularnością zaczęły cieszyć się w XIX wieku. Do ich produkcji wykorzystywano rozmaite tworzywa: kamienie półszlachetne i szlachetne, koral, a nawet wulkaniczną lawę.
Spinki zdobiły wizerunki kobiet, zwierząt, a także scenki rodzajowe oraz myśliwskie. Ważną datą w ich historii był rok 1840, kiedy to wynaleziono mankiet francuski będący 2 razy szerszy od normalnego. Jako że klasyczne guziki nie znajdywały zastosowania w jego przypadku, zastąpiono je spinkami do mankietów.